dehkadeye gham

وقتی دلم می گیرد

 تو نیستی كه ببینی چه سخت است

تمام اندوه خویش را بی صدا گریستن

بی هیچ دست نوازشی

وقتی دلم می گیرد

تو نیستی كه بدانی چه دردناك است

بغض دلتنگی خود را بی صدا شكستن

بی هیچ سنگ صبوری

وقتی دلم می گیرد

تو نیستی كه تماشا كنی

سر به دیوار كوفتن در اتاق تنهایی

و چنگ زدن گریبان خود را در خفقان بی كسی

وقتی دلم می گیرد

تو نیستی كه بشنوی

صدای پای اشكی را

كه بر گونه هایم می دود

و به هوای شانه هایت بر زمین می افتد

وقتی دلم می گیرد

تو نیستی كه حس كنی

نیاز دستهایم به دستهایت

نگاهم به نگاهت

و صدایم به صدایت را

وقتی دلم می گیرد

تو نیستی كه باور كنی

وسعت اندوه مرگ باورهایم را

وقتی دلم می گیرد

تو نیستی كه نگاه كنی

دشواری دم زدن

در تكرار دمادم در خود شكستن

وقتی دلم می گیرد

تو نیستی كه به روی این بی ستاره ی شبخوان

پنجره ای به باغ كهكشان باز كنی

و وقتی كه تونیستی

من دلم می گیرد...