dehkadeye gham

من حاصل عمر خود ندانم جزغم                در عشق ز نیک و بد ندارم جزغم

یک همدم با وفا ندیدم جز درد                    یک مونس و نامزد ندارم جز غم

عشق تو مثل خون تو رگهای من                  نقش تو همیشه تو چشمهای من

یاد تو گرمی لحظه ی من                           اسم تو شروع قصه ی من

منم تنهایی منم ویرانی                               آن زنده به گور منم

منم که روی لبم گل غم کاشته شده                  منم که روی لبم غنچه ی غم و دلتنگی کاشته شده

من مانده ام تنها در ساحل دریای خاطرات         تو ماهی طلائی دریای من شدی

دلهای ما که چون دو کبوتر به نغمه بود            پر زد ز بام عشق بر قلّه های مبهم افسردگی نشست

دلم خون شد از این همه افسردگی                   همه جایم درد است و غم مرا فرا گرفته

اشکهایم آهسته می ریزد بر رخسار زردم           آرزو دارم برم جایی که دیگر برنگردم

این پریشانی را دیگر با کسی نگویم                 اشک گرم پر از دردم و آه سردم