dehkadeye gham

من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دوراندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

می روم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم آغوشت کنم

می روم از رفتن من شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

چون که تو تنهاتر از من می شوی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

معنی برخوردهای سرد را